Ne zevklidir o anneyle babanın arasında uyumak?!.
Kuzey doğduğunda 2,5 aylık olana kadar ki zaman içinde gece uykularını bizim odamızda, beşiğinde yatarak tamamladı.Tamamlamadı da denilebilir.Zira o kadar sık uyanıyordu ki benim için gündüzün ve gecenin perdeleri aralamak dışında hiç bir farkı kalmamıştı.Yorgunluktan gözlerimin altı şişmişti artık.2 saat kesintisiz uyursam kendimi şanslı hissediyordum.3. ayında bazen 3-4 saat hiç uyanmadan uyuduğu oluyor ama asla 4 saati geçmiyordu.Gündüz uykularınıda bütün gün kucakta meme emerek geçiriyordu.Yerine yatırdığım an ağlıyor ve uyanıyordu.Hatta bir gün annem halime acıyıp Kuzey'i uyutmak için 1 saat filan harcamıştı ve bu arada beni zorla da olsa uyumam için ikna etmişti.
Emzirmek ve uyumak.Neden olmasın?..
Kuzey 5 aylık filandı sanırım.Bir gün ona öğlen uykusunda eşlik ettim.
Tabii benim uykum çok hafiftir ve sakin yatarım.Yani yatakta çok dönen ve uykusu ağır biri olsaydım öncesinde cesaret edemediğim bu fikir belki cazip gelmezdi.
Her 15 dakikada yada yarım saatte bir uyanan minik oğlum benimle birlikte epey uzun süre uyumuştu.
Ben dinlendim O dinlendi.Sabah uyanıyor, biraz oynuyor bir saat sonra 1,5-2 saat daha beraber uyuyorduk. O zamanlar gündüz 3 uyku düzeni vardı.En azından bende sabahları uykumu almış, dinlenmiş oluyordum.
O gün bu gündür bazı günler öğlen uykularında Kuzey uyurken yanına kıvrılıyorum.Ve o günlerde Kuzey daha uzun süre uyuyor :)
Tabii artık gündüz uyku sayısı 1'e düştü.
İlk etapta yardımsız ve tek başına koşuşturmak çok yoruyor insanı.Bir süre sonra düzensizlik içinde kendiliğinden bir düzen oluşturmaya başlıyorsunuz.
Benim fikrim bu sakinlik içinde bebeğin kendi düzenini çok daha kolay oluşturabildiği, bir sonraki adımı bazen tahmin etmek hiçte zor olmuyor.
Benim fikrim; bir daha asla geri gelmeyecek olan bu anların sizi en mutlu eden haliyle,içinizden geldiği gibi yaşamanız.
