Ve...
bebek görüntüsünden çıkıp artık çocukluğa adım atan minik bir adam var karşınızda.
Bu ay dört tane diş aynı anda çıkmaya çalıştı.Bunun huzursuzluğu biraz olsa da aşırı etkilemedi Kuzey'i.
Bu dişler hepimiz için uykusuz bir kaç geceye mal oldu.
Gündüz uykuları bire düştü ve gece uykuları yavaş yavaş düzene girmeye başladı.Artık daha az uyanıyor derken dilimi ısırmalı mıyım?
Yemek seçmeye başladı.Özellikle kahvaltılar artık beni zorluyor.Kahvaltıda en sevdiği şey süt ve muz.Öğlen ve akşam öğünlerini yine kaşığı iterek,kafasını çevirerek bir şekilde tamamlıyoruz.
Çok yönlü ve sosyal bir çocuk.Değişik ortamlar değişik insanlar minicik bir yabancılama dışında hiç yadırgamıyor,kolay adapte olabiliyor.Parklarda yada dışarıda gördüğümüz minik arkadaşlara ilgi göstermiyoruz henüz.
Yürüme konusunda ustalaştı ama acele acele koşturduğu için kimi zaman düşüyor ve koltukların tepesine tırmandığı için sürekli gözümün üstünde olması gerekiyor.Ufak tefek kazalar atlatıyoruz.Canı acımadığı yada çok ağlamadığı zaman abartı tepkiler vermiyoruz.
Dışarıdan eve dönmek Onu mutsuz ediyor, yani minik bir insan gezmeyi nasıl bu kadar sever :) anlamıyorum.Tam bir gezginci, her yere benimle gelmezse asla olmaz.
Nasıl hızlı geçiyor zaman.Bazen yetişemiyorum zamana.Korkuyorum her anı doyasıya oğlumla yaşayamamaktan.
Hep sağlık,huzur,mutluluk ve şans dolu uzun yıllar diliyorum O'na.
Çok seviyorum seni küçük oğlum....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
gitmeden bir şeyler karalayın :)
E.KILIÇ