Elleri elimde minik bir adam var yanımda yürüyen.Her yere beraber gidiyoruz,bir nevi yapışık ikiz gibiyiz.Bazen çok yoruluyorum bazende o kadar sakin bir gün geçiyoruz ki şaşırtıyor beni.
Kuzey ''anne'' demeye başladığından bu yana bu kelimeyi her gün defalarca duyuyorum.
Ama anne demesi o kadar tatlı ki.Sanki arkasından bir dünya şey anlatacakmış gibi.
Bu ay yapılacaklar listesinin başında Kuzeyi memeden kesmek var.Bu bence her annenin korkulu rüyası.Bende korkuyorum nasıl atlatacağız? nasıl unutacak? nasıl uyuyacak? diye onlarca soru var kafamda.Bilmiyorum ''emzirme sevdalısı bir annenin itirafları'' nı okudunuz mu? Ha! işte orda resmen anlatılan sanki benim.O kadar güzel anlatmış ki Damla Çeliktaban.Emziren bir çok anne altına imzayı basar.Bir annenin bebeği için yaptığı fedakarlıklardan sadece biri belki.Ama emzirirken aynı zamanda normal bir hayata devam etmek bence imkansız.En azından meme delisi bebeklerin anneleri için imkansız.Neyse umarım kolay atlatırız ikimizde bu süreci.
Ekim ayı benim koşturma zamanlarım.Çünkü önümüzdeki ay Kuzey'in doğum günü.
Mekan bulunacak,menüye karar verilecek,konsept ne olacak,pastası,kıyafeti,davetli listesi,ayakkabısı,benim ve babamızın kıyafeti,matbaası,uçan balonu ıvırı zıvırı derken hepsini tek başıma yapmak ancak koşturunca mümkün olabiliyor.
Aslında bu sene aile arasında bir kutlama yapmak istiyordum.Yine işler çığırından çıktı.İpin ucu birazcık kaçtı.Neyse bu sene de böyle yapalım artık seneye daha ufak bir şeyler ayarlarız dedik.Aslında bu koşturmacayı yorulsamda seviyorum.
İnanamıyorum... Zaman eskidende bu kadar hızlımıydı?Sanki Kuzey'den sonra dört nala koşmaya başladı.Biraz yavaşlasa ya....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
gitmeden bir şeyler karalayın :)
E.KILIÇ