10 Kasım 2012

36 ve 37. Hafta

Hamileliğin başlarında sanki sonu hiç gelmeyecek bir serüvenin ortasında gibi oluyor insan.Ama son haftalara girmişken artık hem bebeğin dünyaya gelmesi için sabırsızlanma hemde sonrasını hesap etme gibi garip bir psikolojiye girdim. Balık burcu olmanın verdiği sebepten olsa gerek dokunsalar ağlayacak kıvamdayım.
Ne sorular geçiyor aynı anda kafamdan.Bebeğim sağlıklı olucakmı,iyi olucakmı, kime benzicek,sarımı esmermi, çok ağlarmı,sütüm hemen gelirmi of yani....
Bu haftalardaki septomlara gelirsek kolumu kaldırmaya halim yok.BÜtün vücudum ağrıyor gibi.Yürürken baskı hissediyorum ve hatta olmadığını bile bile etrafta tuvalet arıyorum.Bebek iyice ağırlaştı demekki.Karnım desen füze mübarek.37. Haftada kontrol için gittiğimde şekerime dikkat etmem konusunda doktorumdan ufak çaplı bir uyarı aldım.Dikkat ediyorum ama ölçüm yapmayı epey bi boşladım, epeyde bi kaçamak yaptım.Aksine canımda hep tatlı şeyler istemeye başladı.
Bu arada o salak hurafelere kulak tıkayarak saçlarımı kestirdim, artık buraya kadar dayanabildim.Kayınvalidem saçımı kestirdiğimi görünce çığlık attı. Uuvvvv biz dokunamadık korkardık gibi laflar etti.Onada kulak tıkadık. Şimdiden herşeye cevap vermeye kalkarsam kendimi bi savaşın içinde bulacağımı anladım. Özellikle bebek doğduktan sonra.
Kuziş bi gelsin... bi gelsin oğlum...

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

gitmeden bir şeyler karalayın :)


E.KILIÇ

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...