Doğuma iki hafta kala geriye dönüp baktığımda bu hamilelik sürecinin ne kadar zor evreleri olduğunu düşündüm. Sadece 9 ay değil tabii birde öncesi var.Çocuk istemek,birlikte bir karara varmak ve sonraki sabırsız bekleyiş. Daha ortada bebek filan yokken hayatına verdiğin çeki-düzen.
Doğuma doğru yaklaştıkça kafam karmakarışık olmaya başladı.Hayatımızın ve gündelik yaşamımızın daha şimdiden bu kadar etkileyeceğini hiç aklıma getirmedim belkide.Evimizi baştan aşağı yeniden düzenlememiz,arabamı satmamız ve bebek için daha güvenli olsun,rahat edelim derken nihayetinde kendimizi galerileri gezerken bulmamız.
Babası padişahım geliyor derken ben içimden inşallah çok şımartmayız bu çocuğu diye şimdiden kaygılanmaya başladım.3 kişilik bir aile olmak için son on gün kaldı.Buraya kadar hamilelik çok güzel gitti.15 haftalıkken ufak bir korku dışında, Oğlum beni hiç bunaltmadı,daraltmadı ve üzmedi.Geçtiğimiz perşembe 36+2 de kontrolümüz vardı.2650 gr. olmuş Kuzişim.Ben hala nasıl doğuracağıma karar verememişken doktorum doğum yapacağım hastanede anestezi uzmanı ile görüşmemi istedi, devamında onlarda bazı kan testleri yapılması gerektiğini söylediler.Bir hafta sonraki kontrole erteledim artık.Anestezi uzmanı epidural ve genel anesteziyi anlattı.Ağrısız doğumdan bahsetti.
Suni sancı almak tüylerimi diken diken ediyor, sezeryansa bacaklarımı titretiyor. Sonuçta sancı çekip sezeryana dönme ihtimali olması beni hepten geriyor.Herkes fikrini söyleyince kafam dahada bir karışıyor.8 Kasımda bi kontrol randevumuz daha var bu son sanırım.
Ne olursa olsun korkmuyorum,kendimi oğlumla tanışacağım ve göreceğim o ilk ana o kadar adapte ettim ki,sadece bunun heyecanı bile aklımı başımdan alıyor.
Bu arada karnımdaki o hareketlere o kadar alıştım ki çabuk geçti hamilelik sanki ya diye içerleniyorum.Şimdi minik ayaklarını karnımın içinde sağa sola gerdirirken bende onu yakalamaya çalışıyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
gitmeden bir şeyler karalayın :)
E.KILIÇ