Bir Memeden Kesme Hikayesi-1

                Evet bizim hikayemiz tam tamına iki yıl sürdü.Aslında kafamdan geçen o kadar çok şey var ki bununla ilgili.Sanırım artık ben düşündüğünü yazıya dökemeyen biriyim.

Biraz duygusal oluyormuş anne kişisi, her neyse.

                Biraz katıyım ben,birazda kuralcı.

Kuzeye hamile olduğumu öğrendiğimde en çok kafa yorduğum şeylerden biri O'nu besleyebilme kısmıydı herhalde.

"Emzirmek!Emzirmeliyim!Kesinlikle anne sütü almalı.Emzirmek çok zordur asla vazgeçmek yok.Pes etmeyeceğim.Bütün zorluklarına rağmen bu sınavı atlamalıyız" gibi.

Sürekli kendimi telkin ediyordum,Yoksa kendime gaz veriyordum mu demeliyim?

                Neyse,Kuzey'in doğduğu ilk gün başladı bizim hikayemiz.Şanslıyım, oğlum gerçekten çok çaba gösterdi emebilmek için.Hatta o kadar çabanın sonunda Kuzey,ben ve meme supersonic bi üçlü olduk.Hayatı göğsümde yaşamaya başladı,kamp kurdu oraya.Özellikle ilk aylar memeden ayrı kaldığı zaman zarfı 3 saati asla geçmemiştir.Oda sadece geceleri.Gündüz neredeyse bütün gün memedeydi.Geceleri 3 saatten fazla uyuduğu zamanlardaysa ben uyanıp süt sağıyordum.Hayatım adeta meme,promalt,süt,pompa,süt saklama kapları ve steril makinemle çevrelenmişti.Arta kalan zamanlarda ise gaz,çiş,kaka maceralarımla çok mutluydum.

                 Bir dönem dışarı çıkmak, sadece emzirme odalarında Kuzey'i emzirmek ve alt değiştirmekten ibaretti.

İlk 6 aydan sonra biraz hafiflemekle birlikte 7. aydan sonra tam anlamıyla biraz daha nefes aldım diyebilirim.Ek gıdalara geçmiştik nihayetinde.Emzirme aralıkları azalınca anneninde bir nebze dinlenmek için vakti oluyor.Yok yok hayır olmuyor.O kalan vakitlerde yoğurt mayalamak,en sağlıklı kahvaltı,en organik sebze çorbası derken böyle geçip gidiyor.Ek gıda sonrası emme sıklıkları azaldığından göğüsler doluyor doluyor ve tıkanıklık başlıyor.Benimde başıma geldi ve o acı biraz beter bir acı gerçekten.Ek gıda sonrası boş geçen bir emme seansının ardından, pompa yardımıyla biraz sağma işlemi yapmak mastit oluşumu engelleyecektir mutlaka.

                Emzirmenin ne kadar pratik bir hareket olduğunu daha iyi anlıyor anne.Yani mutfakta hatırı sayılır bir mesai harcamaya başlıyorsun.İlk etapta bir kaşık çorba tadabilmesi için ciddi bir uğraş sarfediyorsun.Düşündükçe en doğalını bulmak,hazırlamak,pişirmek... için sarfettiğim çaba,

yedirmek ve temizlemekten daha kolayıma gelir hala benim.Bu kısmı tamamen ayrı bir macera çünkü.
                Dediğim gibi ilk aylarda göğsüme kamp kuran oğlumla gündüzler geceye geceler gündüze karışmıştı.Uyku düzeni olmayan ve sürekli memeye yapışık uyumak isteyen bir bebeyle ilk aylar böyle yorucu ve kaos içinde geçti.O düzen düzensizliktir tanımının sonuna kadar hakkını verdik oğlumla.Yardımcısız ve yardımsız tam iki sene sonunda bunları birer anı olarak yazmak ayrı bir keyif benim için.
                 Emzirebilmenin keyfi benim bütün yorgunluğunu aldı ve kuralcı yanımın kafama koyduğu o iki yaş sınırı dolu dolu iki sene niyahetinde bitti.
Biraz hüzünlüyüm ama geçecek.