2 Kasım 2014

Memeden Kesme Hikayesi-Vol 2

              Son bir aydır bu aşamayı daha kolay atlatmamıza faydası olacağını düşünürek Kuzeyi emzirdikten hemen sonra masal anlatarak uyutmaya çalışıyordum.
Tabii hemen öncesinde ağlama krizleri,hırçınlaşma,kendini yerlere atma hiç biri kar etmezse bana tekme tokat atma girişimlerinden sonra yorulup uyuyakalıyordu.Bazende bunlara hiç gerek kalmadan ilk on dakika için emerken uyuyakalıyordu.
              29 Ekim günü akşam uykusunda bi beş dakika emzirdim.Ve karnı tok olduğu ve sanırım uyumakta istemediği için oyuna başladı.Zaten bir kaç aydır düşündüğüm ve gözümde büyüttüğüm  ama nasılsa daha zamanı var diyerek ötelediğim memeden kesme olayımız işte tam zamanı dedirtti bana.Doğru zaman tamda şu an.Son bir aydır akşam uykularında bazen biraz emzirip sonra koltuğa oturup onuda kucağıma alarak masal anlatıyordum Yine bu akşamda böyle yaptım.Tabii itirazlar,kendini yerlere atmalar,bana vurmalar,ağlama krizleri...böyle anlatırken hiç biri yokmuş gibi geliyor.Ben biraz yatışmasını beklerken dahada hiddetlendi.İkimiz içinde kolay değil tabii.Emme delisi bir bebe var karşımda.Bense emzirme sevdalısı bir anne olarak artık havlu atıyorum. Kendi kendimi telkin ettim hep pes etme,
''bunları hep yapacak,sakin ol,sakın teslim olma,alışacak''
Baktım kucağımda oturmayacak,karyolasına yatırdım bende yanına uzandım,bi kaç tokatta orada yedim :)
              Bu şekilde bir saat savaş verdikten sonra yoruldu ve umudu kesip uyuyakaldı.Bir saat geçmeden avazı çıktığı kadar ağlayarak uyandı,yanına gittim.Baktı ki yine meme yok daha da sinirlendi.Beni görünce aklından atamayacak diye düşündüm.Babasının kucağında, evi bir kaç tur dolandıktan sonra ağlaya ağlaya uyudu.Herhalde şu meme kesme evresinin en zoru ilk akşam yaşanıyor.Yani ilk akşamı atlatırsam sonrası daha kolay olacaktı,biliyordum.Gece bir defa daha uyandı.Babası aldı onu karyolasından ve yanımıza yatırdık.Kendi kendine ''dıgıl dıgıl bıdık bıdık de dıkı dıkı dee'' bir şeyler anlattı sonra yine uyuyakaldı.
Sabah her zamanki gibi sekizde uyandı biraz ''mime mime'' dedi.Hemen kalktık ve kolayca unuttu o an.
İlk günü bu şekilde atlatıktan sonra , bugün öğle uykusunda aklına yeniden gelecekti...

              Endişeyle karışık bir hayal kırıklığı yaşıyorum.Dün bir eczaneye başımın ağrısı için ilaç almaya girdim.Annemle konuşurken saçlarımın çok döküldüğü geldi aklına.Bi çare bioxcin alalım dedik.Gerçi kullanmama rağmen şu ana kadar pek bir faydasını gördüğümü söyleyemem ama,her neyse.Birde yeni çıkanını deneyin dedi eczacı hanım ve Kuzey'i görünce emziriyor musunuz? diye sordu.Evet ya emziriyorum ühüü..Görüldüğü üzere ''geceleri kollarım üşüyordu''dan daha geçerli bahanelerim var.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

gitmeden bir şeyler karalayın :)


E.KILIÇ

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...