Kuzeyin gelmesine az bir zaman kaldı.Oğlumun her şeyi hazır.Kıyafetler yıkandı,ütülendi,dolabına yerleştirildi.Odasının eksikleri tamamlandı.Hastane çantası hazırlandı.Kurabiye siparişleri verildi.Doğum fotoğrafçısı ayarlandı.Hastane randevumuz alındı.Hastane süsleri alındı :)
Şimdi şu son 4 hafta nasıl geçecek diye içim içimi yiyor.Babası benden daha sabırsız.Ben gününde gelsin diye dua ediyorum.Ve aslında bu mucizeyi yaşamanın tadına son ana kadar varmak istiyorum.Kıpırtılarına,tekmelerine o kadar alıştımki.
Eksikleri tamamlarken o kadar çok koşturmaca oluyor ki, iyi ki önceden tamamlamışım diyorum çünkü şu anda yürümek,ayakta durmak ve bir yerlere gitmeyi düşünmek bile çok zor geliyor.Yürürken karnımın altında bir basınç oluşuyor ancak sola yatar pozisyonda ,sert bir koltukta biraz rahat edebiliyorum.Son bi iki haftadır geceleri hiç uyanmadan uyuyabiliyorum.Evet evet biliyorum...Çok şanslı olduğumun farkındayım.Son ayda olmama rağmen şikayetlerim yok denecek kadar az.Kuzey beni hiç üzmedi.Bakalım dışarda nasıl bi çocuk olucak.34 hafta bugün bitiyor.Şaka gibi.
33. ve 34. haftalarda karnımın içindeki ağırlık iyiden iyiye beni zorladı.En son iki hafta önce Kuzey 2 kilo 50 grdı.Ve ben toplamda 7 kilo almıştım.Bu seferki ultrasonda oğlum belki yüzünü tam anlamıyla gösterir diye umutlanmıştım.Ama o kolunu emmekle ve bir ayağını ağzına sokmaya çalışmakla çok meşguldü.Yine göremedik o bal suratını.Bebek çok iyi hiç bir problem yok dedi doktorumuz.Bu cuma günü yine randevumuz var.Sanırım bu hafta doğumla ilgili konuşmalar yapılacak ve son kararlar alınacak.Ve bundan sonra kontroller haftada 1 şeklinde sıklaşacak.
Karmakarışık duygular içerisindeyim.Gözlerimi kapatırken, sabah uyanırken aklıma ilk gelen şey bebeğim.Şu an her şey hayal gibi.Kısacık bir zaman kalsa da sanki o an hiç gelmeyecekmiş gibi geliyor bana.
VE
Onunla karşılaşacağımız o ilk an hayat duracak mı?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
gitmeden bir şeyler karalayın :)
E.KILIÇ